23 oktober: daar gaat hij!

5 dagen heeft de pup bij het nichtje geweest en het ging redelijk goed. Hij heeft vele uren in zijn bench gezeten zonder te janken en zonder ongelukjes. Hij heeft daar een heel grote tuin waar hij naar hartelust kan ravotten. Het nichtje maakt ook veel tijd vrij om met hem bezig te zijn. Meneer wordt zelfs nog verwent met een geheel spiksplinternieuw, geïsoleerd, windvrij en ruim hondenhuis in de tuin. Met een mand en kussen! Als dat geen luxe is. Deze winter blijft hij nog binnen, maar vanaf het voorjaar mag hij heel de dag buiten blijven.

Het is prachtig weer die 5 dagen en ik denk regelmatig aan hem, dat hij heel veel kan buitenspelen, hoe het zou zijn. Ik bijt op mijn tanden en bel niet naar het nichtje, ik heb vertrouwen in haar, en wil haar niet het gevoel geven dat ik haar wil controleren. Maar gelukkig belt ze de eerste avond zelf met een verslag. Het gaat prima! We spreken af dat ze iedere avond een kort berichtje zendt met wat nieuws. De echtgenoot vraagt of ik hem mis en ik zeg: moest hij iedere keer als ik aan hem denk 1 cm groeien, hij kan de deur niet meer binnen!

Maar hij doet het heel goed. Alleen trekt hij nog aan de riem. Hij is natuurlijk heel erg speels en ieder blaadje, papiertje die voorbij waait is zo verleidelijk. Ook fietsers zijn een geliefd object om zijn dominatie te tonen, en dat moet eerst en vooral afgeleerd worden! Nu hebben de mensen nog min of meer begrip: het is een pup, ze zien dat ook wel en je kan nog altijd zeggen dat je dit gedrag aan het afleren bent. Maar éénmaal je een volwassen hond hebt wordt dit niet meer getolereerd door de mensen. En terecht! Dit zijn de 2 punten dat het nichtje nog wat gecorrigeerd wil zien.

Zondagavond is hij terug. Onze hond is dus niet blij. De pup is wat uitgelaten, ik laat hem wat uitrazen en dan gaan we slapen. Maandagmorgen ondervind ik al het verschil: hij luistert niet zo goed meer naar ik. Dat is nu typisch eigen aan een dominante hond. Ik ondervind dit dus ook met onze hond. Alhoewel een hond de laagste is in een huisgezin, hij dus in feite naar iedereen moet luisteren, maakt de hond voor zichzelf  een soort rangorde van de huis (roedel) leden. Voor onze hond ben ik bvb. de grootste baas, dan de echtgenoot en dan de middelste zoon, de jongste zoon en als laatste de oudste zoon. Wat wil dat zeggen: als ik en de echtgenoot samen zijn, en de echtgenoot vraagt wat aan onze hond zal hij dat veel minder vlug doen omdat ik erbij ben en het niet IK  is die het hem vraagt. Vb.: we gaan wandelen en de hond moet terug komen, als mijn echtgenoot roept:”hier!” is er veel kans dat onze hond dat niet zal doen, omdat ik, die erbij ben, het commando niet gevraagd heb. Is de echtgenoot alleen, dan is er geen probleem. Zo ook met deze pup. Blijkbaar heeft hij het nichtje als baas boven mij gezet, en vindt hij mij “ondergeschikt”. Wat natuurlijk goed is. Het is voor hem natuurlijk ook altijd een aanpassing om van bazen “te wisselen”. De oefeningen gaan stroef, hij doet het wel, maar traag en niet van harte. Hij is ook zeer dominant naar onze hond toe, geeft niet op en dat is pech voor hem natuurlijk, want onze hond is ook geen opgever. Ze maken constant ruzie.

Maandag doe ik heel de dag benchtraining, het is nu belangrijk dat ik dit ritme niet verstoor. In de namiddag zijn we weg, we nemen onze hond mee, de pup blijft braaf enkele uren in zijn bench. ‘s Avonds ga ik wandelen en leer hem af om uit te vallen  naar fietsers. Iedere keer dat er een fietser aankomt, click ik en geef hem een snoep, ik heb de indruk dat hij het snapt. Maar het trekken is moeilijker. Wat een gesleur! Ik keer iedere keer terug, maar dat maakt voor hem niet veel uit, de andere kant is ook goed! Ik click iedere keer hij mooi naast loopt en stel de snoep zo lang mogelijk uit, maar van zodra hij deze krijgt is hij weer weg.Dit wordt niks! Dan maar de “oude” methode. Jaja, soms moet een mens durven toegeven dat iets waar je heilig van overtuigt bent niet werkt! Ik loop dicht tegen de gevels van de huizen en verplicht hem om achter mij te lopen. Dit is een methode waar ik niet echt achter sta, maar ik vermoed dat we het zo zullen moeten leren. Het werkt redelijk, maar ik ben er niet gelukkig mee. Thuis rebeleert hij weer enorm: veel plassen in huis en verschrikkelijk koppig. Ik denk dat het geen goed idee was om hem terug te laten komen.

Dinsdag is al beter, hij is rustiger, maar vrij dominant naar onze hond toe. Die zet hem nog eens goed op zijn plaats. Terug de ene plas na de andere in huis. Ik bijt op mijn tanden, zet hem om het half uur buiten. Ik negeer hem zo veel mogelijk. In de avond gaan we terug gaan wandelen en hij is zo uitgelaten dat hij bijna niet te houden is. Ik heb al tegen het nichtje gezegd dat ze hem eerst bij haar thuis een half uur in de tuin moet laten rennen voordat ze gaat gaan wandelen. Wij hebben niet zo een grote tuin dat hij zijn energie daar in kwijt kan, zij wel. Als hij dat al kan doen, zal hij voor de wandeling minder druk zijn. De wandeling is een gevecht van wie geeft er toe en wie niet. Ik win, maar met moeite.Naar fietsers toe is het probleem bijna volledig van de baan. Het is en blijft een pittige hond!

Woensdag is de rangorde herstelt. Het is wel de laatste dag voor hem bij mij. En het is alsof hij het weet , want hij is zeer flink. Slechts één plasje, het is hem vergeven! En dan het moment waar ik tegen op zie: alles verzamelen en klaarzetten. Hij ziet het gebeuren: zijn bench, eten, kussen en speelgoed, alles wordt ingepakt en klaar gezet. Zijn lievelingsspeeltje mag hij meenemen van mij, ik kan het niet over mijn hart krijgen dat hij dat zal moeten missen. Het nichtje arriveert en hij is dolblij om haar te zien. Ik overlaad haar nog met tips en raad, maar het moment breekt aan om alles in te laden. Het nichtje gaat haar auto halen, en dan heb ik nog een paar minuten met de pup alleen. Ik knuffel hem nog eens stevig, hij likt mijn handen en gezicht, legt nog een laatste maal zijn kop in mijn nek en dan is het zover. Hij vertrekt.

Ga ik hem missen vraagt het nichtje. Ja en nee zeg ik. Nee omdat het een koppig, dominante hond is, ja omdat hij zo ontzettend lief, koddig en speels is. Het meeste zal ik hem missen ‘s avonds als ik hem voor de laatste keer buiten moest brengen om te plassen. Meestal was hij al in een diepe slaap, maar kwam hij half wakker omdat ik opstond uit de zetel. Hij was dan wat slaperig en toen droeg ik hem naar buiten. Hij legde dan iedere keer zijn kopje in mijn nek en knorde wat. Ik vond dat zo een zalig moment, dat al zijn vervelende eigenschappen totaal vergeten werden.

Ik vond het een zeer leerrijke ervaring, ik ben blij dat ik het mocht doen. Ik heb weerom zeer veel bijgeleerd. Aan jullie volgers en bezoekers: een dikke merci om mijn blog te volgen! Hier stopt het verslag, bedankt voor de commentaren en de reacties, ik was aangenaam verrast.

een zeldzaam moment van verdraagzaamheid! Echte vrienden zullen ze nooit worden.

Blijkbaar was onze hond in een goede bui, dit is héél uitzonderlijk.

Alles staat klaar.

Hij vertrekt.

Kussen in de auto.

Mooi zitten, zoals hij geleerd is.

Mooi liggen en blijven in de auto.

Daar gaat hij.

Advertisements

13 oktober: een droom!

Blijkbaar is hij ferm geschrokken van mijn reactie verleden week maandag, want hij is nu al heel de week super flink! Hij is een droom pup geworden: luistert terug heel goed, plast niet meer in huis, is braaf, speelt mooi met zijn speelgoedjes, doet alles wat ik vraag, ik sta er zelf versteld van! En dit al een hele week. Blijkbaar is zijn pubertijd kort maar héééééél krachtig geweest, en is hij deze vervelende periode door. Ik ben blij maar ook voor het nichtje, zo zal ze haar hond toch nog volgende week mogen meenemen, ik had mij al voorgenomen hem niet te “leveren” zolang hij nog zo vervelend was. Maar het ziet er goed uit.

Dus ja, volgende week woensdag  (22-10) gaat hij definitief naar haar. Er moeten echter nog een paar dingen aangeleerd/bijgeschaafd worden.

Het eerste is dat hij begint te trekken aan de lijn. Mensen die mijn blog volgen weten dat dit een veel voorkomend probleem is bij honden. Dus begin zo vroeg mogelijk met je pup het trekken af te leren. In het begin trok deze pup dus niets, maar door zijn puber periode en het feit dat hij het wandelen heel leuk begint te vinden, is hij beginnen trekken. Dit is nu een periode die veel inspanning en consequentie eist van de bazen. Ze MOETEN het afleren, anders zal het nooit leuk zijn om te gaan wandelen, niet voor de honden want het zal een constant gehijg en gesleur zijn; en niet voor de baasjes want die zullen zich ergeren en de hond op den duur thuislaten. De beste manier is: steeds van richting te veranderen van zodra je hond trekt. Zo zal hij beseffen dat HIJ jou steeds in de gaten moet houden, omdat hij niet weet waar jij naartoe zal gaan. Als JIJ je hond steeds corrigeert, zal de hond gewoon wachten en zijn ding blijven doen totdat jij een ruk heeft aan de riem. En dat is een vervelende situatie, hou dat maar eens een uur vol, je bent doodmoe en zit vol frustratie naar je hond toe, die er eigenlijk niets kan aan doen, want hij is het niet geleerd om mooi naast te lopen.

Dus dat moet afgeleerd worden. De pup is zo enthousiast als hij mag gaan wandelen hij vliegt al naar de deur. Hij moet dus eerst zitten om zijn riem aan te doen. Zitten is een goede “rust” oefening, de honden weten dat er iets zal komen, maar moeten nog wat wachten. Dan naar de deur: terug zitten om te wachten tot dat de deur open gaat, baasje gaat altijd eerst naar buiten. Hij kan dit natuurlijk al lang, ik heb hem dat onmiddellijk geleerd toen hij nog maar 8 weken was, dus dat is allemaal geen probleem. Het probleem is dat hij te wild is, het kan niet vlug genoeg gaan. Maar hij moet het doen. Buiten doe ik hem terug zitten voor dat ik vertrek. Dat deed ik vroeger niet omdat hij niet trok aan de riem. Ik heb dit er nu bijgedaan omdat hij rustig zou worden. Het duurt een tijdje, hij wil weg. Nu mag je niet toegeven, hij moet eerst zitten. Van zodra hij dat doet geef ik nog een click en een snoep. In feite moet hij daar niet meer voor beloond worden, hij kan dit al, maar ik wil hem duidelijk maken dat er snoepen te verdienen zijn en dat hij moet mooi meelopen. Hij snapt het en loopt mooi aan de voet mee als ik vertrek. Ik geef nog een click en een snoep daarvoor, en we zijn weg. Nu is het de kunst om net voordat hij zal beginnen te trekken te clicken en te belonen.Dat is zeer moeilijk, maar als je dat kunt ben je al een heel eind op weg. Voor mij is dat meestal geen probleem, maar het nichtje heeft het daar wat moeilijk mee. Geen probleem, ze gaat onmiddellijk de nadere kant op als hij trekt en clickt op het juiste moment als hij mooi naast haar loopt. Ik vraag haar na een tijdje om de snoep na de click een tijdje uit te stellen: dus clicken, de pup blijft mooi naast lopen en met je stem beloon je hem en na een paar seconden geef je de snoep. Zo rek je de tijd dat de pup mooi meeloopt en kan je hem belonen met je stem. We drijven de tijd tussen click en snoep op , maar pas op dat je de aandacht van je hond niet verliest. Het lijkt ingewikkeld en moeilijk, maar het is een goede manier om je hond te leren niet te trekken. Het gaat vrij vlot en ik ondervind in de loop van de week dat ik minder en minder moet clicken. Hij is natuurlijk nog vrij jong, en een blaadje die in de wind voorbij vliegt is voor hem een grote verleiding. Maar hij moet dit afleren! Het is nog niet perfect, het zal aan het nichtje zijn om de puntjes op de i te zetten, maar hij is al een heel eind op weg.

 

Het tweede, en een moeilijker iets dat hij moet afleren is: uitvallen naar andere honden. Dominant als hij is, begint hij nu uit te vallen. Ik had gehoopt, door bij onze hond te zijn, en vaak door hem gecorrigeerd te zijn, hij niet zou uitvallen. Jammer, maar dat is dus niet zo. Zaterdag heeft hij uitgevallen naar een nochtans rustige hond. Eén probleem, de staart van deze hond was gecoupeerd, dus ik kon ook niet zien wat het karakter van die hond was. Gelukkig reageerde het baasje van de hond heel rustig en begrijpend, maar ik vond het absoluut niet kunnen van onze pup. Het moeilijke is dat de meeste honden naar bepaalde honden uitvallen, dus men kan nooit weten als er een hond aankomt wat er gaat gebeuren. Zo viel onze hond  ook naar bepaalde honden uit (alhoewel ik hem dat afgeleerd heb) en andere negeerde hij volkomen, maar wat de reden was om uit te vallen of niet weet ik dus niet.

Hoe kan je dat nu het best afleren: roepen en schreeuwen tegen je hond helpt echt niet. Je hond zit dan zo vol agressie dat hij je wel hoort maar niet zal luisteren. Slaan zeker niet doen, want het kan zijn dat je hond de andere hond als bedreigend ziet en hij uitvalt om zichzelf en jou te beschermen. Als jij je hond dan slaat breekt dat het vertrouwen van je hond in jou.

Als je weet dat je hond dit begint te doen, dan moet je snoep meedoen die hij nooit anders krijgt. Bvb. : kaas, salami, worst. Die snoepen dienen ENKEL om het uitvallen af te leren. Waarom: de “gewone” snoepen krijgt hij toch regelmatig, en uitvallen is een grotere beloning dan die snoepen. Maar kaas, salami of worst, hé, dat is wel héééééél lekker zeg, dat heb ik nog nooit gekregen, wat moet ik daar voor doen om dat te krijgen? Dus, je ziet iemand afkomen met een hond. Jij gaat met jouw hond langs de kant en je doet hem zitten voor jou. Sta stevig op de riem en hou ze kort. En dan begin je te clicken en snoep te geven, steeds opnieuw en je koppelt het commando “rustig” (of een ander woord) daar aan vast. Dus click, rustig, snoep. Je blijft dat doen totdat de andere hond voorbij is. Je zal zien dat je hond wel naar de andere hond zal kijken als die voorbij komt, maar dan moet je snel zijn en clicken. Je hond staat nu in tweestrijd: uitvallen of snoepen? Als je snoep lekker genoeg is zal je hond voor de snoep kiezen. Je doet dat een paar keer zo totdat je ziet dat je hond niet meer kijkt als de andere hond passeert. De volgende keer ga je, als je een andere hond ziet komen, terug langs de kant, op de riem, en zeg je “rustig” en wacht je nu met clicken tot dat de andere hond je passeert. Maw, je stelt het clicken uit en werk nu met stem. Op het moment dat de andere hond passeert begin je te clicken en te belonen. Dit doe je ook een paar keer tot dat je ziet dat het voor je hond goed gaat. De volgende keer : weer langs de kant, terug op de riem, terug commando rustig en pas clicken als de hond voorbij is. Terug dit doen, en als dit goed gaat, kan je de volgende keer gewoon rustig verder wandelen, vlak voor je de andere hond passeert clicken, rustig , snoep; terwijl je passeert, clicken, rustig, snoep; en na het passeren clicken en snoep. En de volgende keer de eerste click uitstellen en de laatste, en als dat helemaal goed gaat, de middelste click ook uitstellen en gewoon het commando rustig vragen. Zo heb ik het geleerd met onze hond en dat gaat heel goed.

Dit moet ik nu dus leren aan onze pup zodat het nichtje hier geen problemen mee heeft. Ik heb nog 6 dagen daarvoor, want woensdag mag hij voor het eerst 5 dagen aan één stuk bij het nichtje gaan logeren, zo zal ik weten of er nog dingen zijn die moeten af – of aangeleerd worden.

 

 

7 oktober: over heel de lijn gebuisd en een enkel ticket naar de maan!

Een enkel ticket naar de maan, dat is wat ik hem wil geven! Verleden week was hij heel de week enorm vervelend, hij pubert dus ferm. Terug plassen in huis, draden doorbijten, niet willen luisteren, mij negeren, blaffen als ik hem terechtwijs, trekken aan de riem, kortom: het lijkt op niets! Ik moet  ferm mijn best doen om boven hem te blijven staan. Ik heb al veel honden getraind en gehad, maar deze breekt alle records in koppigheid, dominantie en pubertijd. Niet te geloven, hij is nog maar 12 weken en wil hier al de baas spelen. Maar daarvoor zit hij dus bij de verkeerde persoon en hij beseft het maar wil dat dus nog niet toegeven. Het spijt mij jongen, maar het zal een lange, zware strijd worden die jij toch gaat verliezen, wees daar maar zeker van.

Honden tonen zich altijd in het begin dat ze ergens zijn van hun” beste ” kant. Je hoort dat regelmatig van mensen die een hond uit het asiel nemen, na een paar dagen zeggen ze”wat een lieve hond zeg, en zo braaf, we weten echt niet waarom deze hond in het asiel zat” Na een paar weken, als de hond het doorheeft dat hij zal mogen blijven, komt zijn ware aard naar boven. Als je geluk hebt, kan je natuurlijk een brave hond hebben, maar de oorspronkelijke “zo lieve hond” kan een dominant beestje worden.

Dit is wat nu ook aan het gebeuren is met onze pup. Hij voelt zich thuis en vindt dat hij de regels eens moet aanpassen. Wees dus gewaarschuwd als je een pup/hond in huis neemt: je weet pas echt met welk een karakter je te maken hebt na enkele weken.

Dus ik ga de strijd aan: weinig aandacht, ferm negeren als hij “stout” geweest is, hem corrigeren als hij iets verkeerd doet, als ik met hem speel win ik steeds het laatste spelletje en ik vermijd zeker trekspelletjes. Voor mij is hij nu pup af, door zijn eigen gedrag beschouw ik hem nu als een bijna volwassen hond. Hij gaat de strijd aan en zet de aanval in: plassen, bijten, blaffen , grommen, het gaat er hier luid en krachtig aan toe. Weg de vertedering en “o, wat kijkt hij lief” , het is nu van “wacht maar manneke, we gaan eens zien wie hier de baas is” . Het is nu aan het baasje om dit vol te houden, zeker met een dominante hond. Geef je toe, dan ben je verloren, je hond weet dan dat hij kan winnen en zal de volgende keer nog langer volhouden om zijn zin te doen, omdat hij weet dat je zal toegeven. Het is een heel vervelende periode, maar we moeten er door, en ik ben blij dat hij bij mij pubert, het ergste zal al voorbij zijn voor het nichtje. Niettemin leer ik veel van hem, en hij natuurlijk van mij, en vind ik het nog altijd zeer boeiend om te doen. Maar dat ticket zou handig zijn!

Dus een hele week vol ergernissen zowel voor mij, de echtgenoot , zoon en de hond. Er wordt gevloekt, gezucht, gezaagd, gemopperd, enfin, jullie kunnen zich voorstellen hoe de sfeer hier is. Hij loopt met alles weg: schoenen, tijdschriften, balpennen, boeken, kousen, alhoewel we niets laten slingeren maar hij is zo rap, van zodra er een deur opengaat glipt hij ertussen en pakt het eerste beste wat hij vindt en loopt er mee weg. En natuurlijk vindt hij het leuk dat je achter hem loopt en dat je roept!

Honden vinden niets leuker dan weglopen met iets en dat het baasje achter loopt! De kunst is: de hond moet het terugbrengen. Maar hé, die kous uit de wasmand ruikt zo lekker en dat speelgoed ben ik echt wel beu, nee hoor die kous breng ik niet terug! Kom ze maar halen, pak mij maar als je kan!!! Loop nooit achter je hond, dan ben je de mindere. Lok hem met een speelgoed waar je zooooooo enthousiast mee wappert/speelt/draait dat je hond de verleiding toch niet kan weerstaan om naar je toe te komen en ruil dit dan voor de kous.Ik weet het, het is niet gemakkelijk, maar zo moet je het doen.

Zaterdag en zondag logeert hij bij het nichtje en het is de eerste keer dat ik blij ben dat hij weg is. Wat is het rustig! Wat is het stil! De zondag begint het echter al: zou hij braaf zijn? Wat zou hij nu doen? Het is als met kleine kinderen, hoe vervelend ze ook zijn, hoe blij je bent dat ze eens weg zijn, na een paar uur mis je hen al. En dan is hij terug, een en al blijdschap om ons terug te zien en wij hem. Vergeten zijn de ergernissen, want je bent zo blij hem terug te zien en hij jou, hij plast van vreugde!

Vreugdeplasjes zijn een veel voorkomend verschijnsel bij nog jonge honden; ze zijn zo enthousiast om iemand te zien/weer te zien/ of in hun spel dat ze enkele druppeltjes plassen. Wees daar nooit of te nooit kwaad voor, ze kunnen het niet helpen! Ze hebben nog geen volledige controle over hun blaas en in hun blijdschap ontsnapt het hun. De meeste honden groeien daar overheen, sommige, maar echt heel weinig  honden blijven daar last van hebben. Daar is niets aan te doen, je kan wel vragen aan de persoon in kwestie de hond niet al te enthousiast te benaderen, of de spelletjes niet te uitbundig te spelen, maw.: maak zo een hond niet extra enthousiast. Meestal helpt dit wel. Maar wordt nooit kwaad, je hond zal het niet snappen WAAROM je je kwaad maakt, want hij zelf is er niet van bewust dat hij daar last van heeft.

Hij heeft het heel goed gedaan bij het nichtje, terwijl hij in zijn bench zat heeft hij niet gejankt, ze is er mee gaan wandelen in de stad, naar een tentoonstelling mee geweest, kwestie dat hij een culturele achtergrond krijgt, op café geweest en alles is heel prima verlopen. Hij had bij haar geen last van pubergedrag. Ik waarschuw haar, dat zijn ware aard na een paar weken bij haar naar boven zal komen en dat ze zeker zeer streng/kordaat en consequent zal moeten optreden. Ze is er zich van bewust.

Maandag is het de grote dag voor hem: examen in de hondenschool. Ik train niet al te veel met hem, zo is hij nog fris voor vanavond. Hij is wel heel de dag redelijk flink, plast mooi buiten,maar ik vertrouw hem niet helemaal. En ik krijg gelijk: op weg naar de parking waar ik afspreek met het nichtje ga ik nog een kleine wandeling maken zodat hij nog eens kan plassen. En ja daar gaat het mis: een getrek en gesleur, meneer wil niet luisteren, hij wil naar links als ik naar rechts ga, enfin, het gaat mis. Dat belooft. Het begint te regenen en het wordt al donker, geen ideaal moment om een examen buiten te doen, maar het moet. De man van onze lerares neemt het examen af, hij kent de honden en baasjes niet en is dus zeer objectief. Het nichtje moet als 2° de oefeningen doen en de pup weigert ook maar iets te doen. Hij kijkt niet, luistert niet naar zijn naam, wil niet liggen, volgt heel slecht, het is een affront voor mij en zeer genant. Waar is dat ticket?

Het nichtje houdt goed vol en eindelijk na een 15′ wil hij gaan liggen. Maar ja, dat is natuurlijk niet goed hé, hij is dus over heel de lijn NIET GESLAAGD! We praten wat na in de lesruimte en we moeten hem in de éne time-out na de andere zetten, hij is vervelend, blaft naar de andere honden, springt het is niet te doen. We gaan wat verslagen naar huis , het nichtje schrijft haar al in voor een vervolgcursus, het zal meer dan nodig zijn. Ik negeer hem de verdere avond compleet, hij bestaat niet meer voor mij, ik geef hem eten, zet hem buiten en hij vliegt in zijn bench, deur op slot en vanaf dan heb ik geen pup meer, hij is compleet lucht voor mij, niets, rien, nothing, nada. Zo kwaad en ontgoocheld ben ik op hem.

En blijkbaar heeft dat gewerkt: vandaag is hij de perfecte pup, plast mooi buiten, is rustig, speelt mooi met zijn speelgoedjes, laat onze hond met rust, kijkt als ik zijn naam zeg, komt als ik hem roep. Blijkbaar is hij een beetje geschrokken van mijn gedrag gisteren en beseft hij dat hij te ver is gegaan, ik weet het niet, maar ik ben nog argwanend. Ik negeer hem zo nog half en half, geef mij nog niet zo gemakkelijk gewonnen. Hij moet mijn vriendschap weer verdienen. Ik denk niet dat ik de strijd al gewonnen heb, maar deze slag wel! Het is hard tegen hard, maar ik ga winnen!

 

29 september: het loslaten begint.

Dinsdag en woensdag moet de echtgenoot voor 2 dagen weg naar de Ardennen en onze hond moet mee. De pup zal hier dus alleen zijn met mij. Ik ben benieuwd wat hij deze nacht zal doen, het zal de eerste keer zijn dat hij helemaal alleen slaapt. Een goede oefening , bij het nichtje zal hij ook alleen slapen. Maar hij heeft er geen problemen mee! De zoon moet om 5 uur op, ik hoop alleen dat hij niet begint te janken nadat de zoon weggaat,ik zou liever wat langer slapen. Hij krijgt zijn korrels, wordt buitengezet, en hij mag spelen, totdat de zoon weg moet, dan wordt hij weer in de bench gezet. Hij blijft stil. Prachtig! Ik kan nog 2 uren slapen, ik hoor hem niet. Heerlijk, dat was het doorbijten van de vorige dagen meer dan waard!

Donderdag moeten de echtgenoot, de zoon en ik naar Brugge. Ideaal om de pup nu eens een paar uur alleen thuis te laten, we nemen onze hond mee. De pup wordt in de bench gestoken en met een gewoon “tot straks”  vertrekken we. Ik luister nog aan de deur, maar het is stil. Terug een goede oefening. We zijn 3,5 uur weg, best lang, maar hij heeft het heel goed gedaan! Niet geplast, en toen we binnenkwamen was hij heel stil. Hij zal dit dus ook heel goed doen bij het nichtje. Vanavond is het hondenschool, maar ik kan niet mee, het nichtje gaat alleen en neemt hem na de school naar haar thuis. Hij moet leren wennen aan haar huis. We gaan hem om middernacht halen en hij is zeer flink geweest, veel gesnuffeld en zijn Speedy Gonzales truc uitgehaald, maar hij heeft geen ongelukjes gehad en dat is zéér flink.

Zondag gaat hij terug een hele namiddag en avond naar het nichtje, het loslaten begint voor mij. Eind oktober gaat hij definitief naar haar, dus moeten we van nu af aan stilletjesaan hem laten wennen aan haar en haar thuis. Het doet wat onwennig zo zonder hem, plots heb ik veel meer tijd en rust, ik kan nu op mijn gemak een paar uur in mijn boek lezen zonder te moeten opletten met wat hij nu weer aan het rondlopen is, of als het tijd is om hem te doen plassen.

Zindelijk maken is niet zo evident. We willen natuurlijk allemaal dat ze zo vlug mogelijk “proper” zijn, maar een hond “mag” tot 16 weken ongelukjes hebben. Daarna zijn de meeste honden proper. Nu is het zo dat ik vanaf 12 weken al eens begin te mopperen als ze in huis staan te plassen, pas op, ik zal de hond er NOOIT voor straffen, maar ik zal al eens zeggen: foei,en hem oppakken en buiten zetten. Zelfs terwijl hij aan het plassen is kun je hem optillen, de pup zal stoppen met plassen! De natuur heeft daar goed voor gezorgd. Dat komt omdat in het wild de roedel soms moet veranderen van nest, er kan bvb. gevaar dreigen. Als ze weggaan uit het oude nest op weg naar hun nieuwe zullen de pups gedragen worden, ze kunnen nog niet zo vlug lopen. Terwijl ze gedragen worden, mogen ze niet plassen, anders laten ze een geur spoor achter, en kan het nieuwe nest vlug gevonden worden door de vijand. Daardoor zal de pup dus stoppen met plassen van zodra je hem oppakt, en verder plassen het moment dat je hem terug neerzet. Handig voor de roedel en voor ons!

Plas je hond na die 16 weken nog heel veel en regelmatig in huis dan raad ik aan naar de dierenarts te gaan, misschien is er medisch iets mis!

Maandag een drukke dag voor hem: we gaan gaan winkelen, naar het station, onder een tunnel en over een brug!

In sommige winkels mag je hond mee binnen en dat is natuurlijk leuk! Er wordt natuurlijk wel verwacht dat je hond zich sociaal gedraagt en nergens zijn poot tegen zet. Dus ik leer hem dit nu al,het nichtje zal dit dan verder moeten opbouwen. Hij is wat nerveus, onze hond is ook mee, en het mooi aan de voet lopen met de pup gaat niet zo goed, hij wil bij onze hond zijn. En ja, natuurlijk: een ongelukje in de winkel. Ik ruim alles netjes op, maar ik vermoed dat er nog een plasje zal komen en heb geen keukenrol bij. Ik ga maar naar buiten (ik draag hem voor de zekerheid) , en ik krijg gelijk, van zodra we buiten zijn plast hij. Maar de eerste indruk was dus goed, hij was wat nerveus maar niet bang.

mee in de winkel

 

Vandaar gaan we over een brug. Het lijkt raar dat je dat aan je hond moet leren , maar veel honden hebben moeite om over een brug te lopen, zeker met een ondergrond als dit:

 

gaatjes, geluiden en je kan er door kijken!

het feit dat ze het water door de “grond” zien is voor sommige honden verwarrend. Leer je hond dit zo vroeg mogelijk aan, en je zal er verder geen probleem mee hebben. De pup doet het uitstekend, hij gaat heel gewillig zitten en liggen.

geen moeite om over de brug te gaan

zitten……

en zelfs liggen gaan heel gemakkelijk.

op naar het station.

Je weet nooit of je al eens met je hond op een trein moet, of iemand gaat afhalen, dus breng je pup vroeg in contact met treinen. Dit is niet gemakkelijk voor honden, treinen zijn enorme dingen voor hen, ze maken lawaai, piepen, sissen, er stappen mensen in en uit, kortom vele prikkels ! Kies voor de eerste keer een rustig moment uit, zo is de eerste indruk ook voor je hond positief. Ik laat hem liggen, hij is helemaal ontspannen. Als de trein vertrekt, gaat hij zitten, ik laat hem begaan, hij kijkt zeer geïnteresseerd  naar de trein, maar blijft er heel rustig bij. Ik beloon hem , hij heeft het heel goed gedaan. Best wel veel in één keer voor dit baasje.

hij blijft mooi zitten en wachten.

hij is heel ontspannen!

We gaan door een tunnel weer naar boven, en dat is ook voor hem geen probleem ! Er is weinig dat hem bang maakt, hij doet het heel goed.

het trekken is naar onze hond, hij wou steeds naast hem lopen.

We gaan op bezoek bij mijn schoonouders, en daar valt hij in slaap. Hij is moe! ‘s Avonds gaan we naar de hondenschool en daar krijgt hij zijn kuren: hij wil niet gaan liggen. Het is nu aan het nichtje om vol te houden! En ja, na 10’ geeft hij zich gewonnen, hij gaat liggen. Aangezien hij ook voelt dat het bij haar niet lukt om zijn wil door te drijven, doet hij het voor de rest van de avond zeer goed. Volgende week zijn eerste examen, ik ben benieuwd!

Ik train nu enkel nog met hem ‘s avonds, omdat het nichtje dit ook alleen maar ‘s avonds zal kunnen doen. Ik wil hem al aan haar werkschema aanpassen. Op de middag speel ik wat met hem, dat zal zij ook met hem doen, of hij zal in haar tuin mogen spelen, maar ik train niet meer met hem op dit tijdstip. In de voormiddag en namiddag schenk ik weinig aandacht aan hem , omdat hij bij het nichtje dan alleen zal zijn, hij moet leren dat er momenten zijn dat er niets met hem gedaan wordt.  ‘s Avonds ga ik met hem gaan wandelen of gaan trainen. Zo  komt hij dit gewend, en zal de overgang voor hem vlotter verlopen. Ik ben hem dus al goed aan het voorbereiden op zijn vertrek. Ik wil dit voor hem zo gemakkelijk mogelijk maken.

 

 

22 september: hij is stil, maar hij begint te puberen!

Vanmorgen is het de eerste keer dat hij stil heeft gewacht in zijn bench totdat ik hem eruit liet. Dat is een hele stap vooruit! Hij heeft het blijkbaar begrepen dat janken en blaffen hem niets oplevert,maar stil zijn wel. En zo blijft hij zijn bench leuk vinden. Overdag staat de deur open van de bench en hij gaat er regelmatig in gaan liggen om te slapen. Bij het nichtje zal hij veel in zijn bench moeten liggen, dus het was heel belangrijk dat hij de bench met leuk, rust en stil zijn associeert. Deze winter zal hij bij het nichtje nog in huis blijven tijdens haar werkuren, vanaf het voorjaar mag hij heel de dag in de tuin. Ze heeft een grote boom in haar tuin die de nodige schaduw zal leveren (hij heeft het vlug te warm) en een tuinhuis waar zijn water zal staan en kussen zal liggen om te rusten. Van zodra ze thuis komt mag hij mee met haar naar binnen. De reden waarom ik liever niet heb dat hij binnen een maand al een hele dag in de tuin alleen moet zitten is: de tuin is voorlopig te groot voor hem. Hij zal nog veel liever het veilige gevoel van zijn bench prefereren dan de vrijheid van de tuin. Eénmaal dat hij wat groter en volwassener is zal dit juist omgekeerd zijn. En dan is het voorjaar, een ideale periode om met het buiten blijven te starten. Dus daarom heb ik extra getraind op de bench, ik wou dat hij dit zo vlug mogelijk leerde.

Vele mensen vragen mij:”ga je van dit hondje nog afstand kunnen doen?” Ja, eigenlijk wel. Alhoewel ik hem heel graag zie, en ik mij enorm heb geamuseerd, is het altijd het hondje van het nichtje geweest. De liefde was er, maar niet zo intens als met onze eigen honden. Hij is ook opgevoed in functie van haar wensen, haar werkschema.

Maar goed, hij begint te puberen. Een hond pubert 3x in zijn leven: rond 12 weken; rond 1 jaar; en rond de 18 maanden. De eerste puber periode is de ergste, de tweede al wat minder en de derde is voor de show,en iedere hond, ja zeker en vast, iedere hond pubert. Wat verstaat men hier onder: plots wil je hond niet meer werken voor jou. Je vraagt dingen waarvan je zeker weet dat hij het kan (zitten, liggen….) en hij wil niet meer. Hij loopt weg, heeft geen interesse voor jou, gebaart dat hij niets gehoord heeft, kortom: PUBERGEDRAG! Nu is het aan de baas om dit gedrag te doorbreken. Geef je aan dat gedrag  toe dan wint de hond en verschuiven de machtsverhoudingen: voor dominante honden wil dat zeggen: “Ha! Eindelijk, heb ik mijn baas overwonnen, het heeft lang geduurd, maar kijk als ik het zo doe, geeft hij toe. Vanaf nu heb ik het voor het zeggen, ben ik baas” ; voor neutrale honden is dit ietwat verwarrend, ze vinden het eigenlijk niet fijn dat hun baas geen baas meer is, en zullen hun puber gedrag na een tijd wel weer laten varen, maar het is geen leuke periode voor hen; voor angstige honden wil dit zeggen dat ze nog angstiger zullen worden want hun leider, hun houvast is er plotseling niet meer.

Geef NOOIT toe als je hond pubert, hoeveel tijd het je ook kost. Gebruik een time -out. Dwz.: stel je hond wil een oefening die hij kan niet doen voor jou, je hebt al van alles geprobeert, met je stem,met snoep, en je staat al een half uur voor schut dan kun je dit doen: doe zijn  riem aan en breng hem zonder dat je een woord zeg naar een kamer of plaats waar hij helemaal alleen is en bindt hem ergens vast , maar zo kort dat hij alleen maar kan zitten (hij mag niet kunnen liggen) , er mag ook geen speelgoed in de buurt zijn. Je gaat weg, en na een half minuutje (hond moet het liefst stil zijn) ga je, zonder iets te zeggen terug, maak hem los en vraag onmiddellijk de oefening. Doet hij het weer niet, terug een time-out, doet hij het wel, hem belonen, en stoppen met oefenen, maar negeer hem maar enkele uren. Hij moet voelen dat hij verkeerd was, dat zulk een gedrag niet getolereerd wordt. Buiten de roedel gezet worden is een grote vernedering voor een hond.

Wat is er hier gebeurd: ik vroeg aan de pup het commando om een plasje te gaan doen. Normaal komt hij dan gezwind naar mij toe gelopen en gaan we samen naar buiten. Deze keer blafte hij naar mij. Ik riep nogmaals met een kordate stem: ” Hier”. Terug een gegrom en geblaf. Ik werd kwaad. Ik zei met een nogal strenge stem: HIER! En toen ging hij de bench van onze hond binnen, keek naar mij en plaste in de bench! Ik stond versteld! Dit had ik nog nooit meegemaakt, zo een teken van dominantie en puber gedrag. Ik was razend. Ik ben een eindje achteruit gegaan, en heb dan terug HIER gevraagd. Hij is naar zijn bench gegaan en beginnen blaffen. Ik mocht nu niet opgeven, maar hoe moest ik hem nu lokken dat hij kwam, ik mocht zeker NIET naar hem toe gaan, dat zou een overwinning zijn voor hem. Snoep mocht ik nu niet gebruiken, want dat was belonen, dus moest ik het met mijn stem doen. Ik riep heel enthousiast zijn naam en hier, en hij kwam. Ik keek niet naar hem, negeerde hem en hij is op zijn rug gaan liggen, volledig onderdanig. Ik had gewonnen!

Het is aan de baas om zulk een gedrag niet te tolereren en vol te houden, jij MOET winnen. Je mag je ook niet onzeker tonen, want dat voelen ze onmiddellijk aan en maken er gebruik van. Slaan is geen optie, dat verbreekt het vertrouwen van je hond in jou. Wees kordaat tijdens hun puber gedrag, toon je groot en sterk, en laat weten dat zulk een gedrag niet gewenst is, en dat er een time -out volgt als hij niet betert. Gebruik de time-out enkel in gevallen van puber gedrag, te veel en te lange time-outs verliezen hun effect. Probeer eerst met je stem te werken (hoog en enthousiast spreken) , of met snoep. Een time -out is het laatste redmiddel, gebruik dit verstandig.

 

apport spelletjes doet hij heel graag. Labradors zijn er gek op, maar niet iedere hond doet dit graag. Hij moet wachten totdat de bal weggegooid wordt.

Dan commando “apport” en weg is hij!

en hij brengt het heel mooi terug in onze handen. Leer dit onmiddellijk juist, ze moeten hun prooi in uw handen laten vallen.

voila, mooi losgelaten !

flinke jongen, klaar voor nog een keer. En nog een keer, en nog een keer en nog…..

‘s Avonds gaan we naar de hondenschool en we oefenen op het commando “rustig” als hij bij andere honden is. Het is heel moeilijk voor hem, maar hij zal het wel snappen na een tijdje. Er wordt geoefend op volgen, zit en wacht en zit, wacht en hier. Hij is vol aandacht voor het nichtje, en de lig oefening in het donker lukt ook! Hij is zijn pubergedrag helemaal vergeten!

volgen gaat moeizaam, al die geuren! het nichtje stapt kordaat door, zo moet het! De baas bepaalt het tempo.

trek maar door, hij moet volgen, geen getreuzel.

kijk eens wat een mooie aandacht! Niet te geloven dat hij enkele uren ervoor zo tegendraads was!

 

zit en wacht

hij kijkt constant naar zijn baasje , zo moet het zijn.

kordaat weggaan en terug komen, niet aarzelen, je moet rust uitstralen, geen onzekerheid.

click en een snoep, heel goed gedaan. Alhoewel ik maar een paar meter van hem stond, had hij totaal geen aandacht voor mij.

de verdiende beloning, buig naar je hond toe als je hem beloond, geef je de snoep te hoog dan leer je hem springen.

terug een zit en wacht, kordaat achteruit gaan…..

commando “hier”…. zie hem eens lopen, en recht naar zijn baasje toe, alhoewel er 2 honden in de buurt waren en ik !

flinke zit en kijk naar die aandacht! 10/10 zowel voor de baas als voor de hond.

liggen in het donker, niet evident voor honden, maar hij deed het!

 

Moet ik nog zeggen dat hij pompaf was? Ik heb hem niet meer gehoord die avond! Het wordt nog een boeiende periode!

21 september: drie weken bij ons en al veel geleerd.

Het is een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb, maar hier ben ik weer. Er is ondertussen het één en ander veranderd: de jongere hond is nu ook terug naar huis en de pup mist zijn speelkameraadje. Nadat de rangorde was gezet, waren ze echte vrienden geworden, het was leuk om hen bezig te zien, ze speelden , liepen elkaar achterna en konden dan dicht bij elkaar in slaap vallen. Nu de jongere hond weg is, loopt de pup wat verloren, maar het is een pak rustiger in huis.

Het nichtje komt veel oefenen, we gaan wandelen, ik leer haar de oefeningen goed aan, en ik moet zeggen ze doen allebei goed hun best. De pup heeft veel aandacht voor haar en luistert evengoed naar haar als naar mij. Donderdag ga ik gaan wandelen in het bos, ik vraag een zit en een lig en het gaat heel goed. Ik ga zitten op een bank en vraag een zit , geen probleem,en dan een lig en dan gaat het mis: hij wil niet. Ik hou vol, maar na een kwartier voel ik dat het niet gaat lukken. Nu mag je nooit stoppen met een oefening die niet goed afgewerkt is, dus sta ik recht en vraag een lig. Aangezien hij dit al gedaan heeft, moet hij deze oefening doen. Hij weigert en loopt heel de tijd van mij weg. De oplossing voor zo een gedrag is: ga op de  lijn staan, zo hou je zijn bewegingsruimte zeer kort en verplicht je hem bij jou te blijven. Hij is niet content en stribbelt tegen, maar dat maakt mij niets uit: liggen zal je! En ja , totaal vernedert gaat hij toch liggen. Ok, goed, genoeg voor vandaag, we gaan wat ontspannen. Ik weet dat er verderop een brug is, ik wil daar met hem naar toe. We wandelen wat en plots is er een hond ergens dicht bij ons die we niet zien die flink te keer gaat. De pup schrikt, staartje naar beneden en in paniek. Ik zeg niets, maar ga door, hij moet mee. Hij gaat op de remmen staan, maar ik laat mij niet vermurwen, zulke dingen moet hij gewoon worden. Hij gaat mee, maar is op zijn hoede. We komen aan de brug,ik ga op en af en het gaat prima. We gaan terug naar huis, en het kan niet vlug genoeg gaan voor meneer. Ha, dat lukt niet hé, er wordt niet getrokken aan de lijn. Iedere keer als hij trekt, ga ik in een vloeiende beweging in de tegengestelde richting, en click van zodra hij op de hoogte is van mijn knie en beloon hem. En dan gaan we terug in een vloeiende beweging in de juiste richting. Van zodra hij terug trekt: zelfde scenario!

mooi liggen en blijven

een zit terwijl ik zit! Liggen was er teveel aan.

ik moet eindigen met een goede oefening, dus een lig terwijl ik sta. Hij wil niet. Voet op de riem, zie zijn staart! Hij vindt het niet leuk, hij is zijn bewegingsvrijheid kwijt.

Maar hij weet het, ik hou vol, dus hij heeft zich gewonnen.

een hond dichtbij die we niet zien blaft, hij is bang, zijn staart is helemaal naar beneden.Hij wil niet meer mee, zie hoe de lijn gespannen staat.

Hij vertrouwt het niet, ik mag niet toegeven.

op de brug , het gaat perfect!

hij begint te trekken aan de lijn, niet toelaten!

Je ziet het dagelijks op straat: hond gaat wandelen met baas. In de hondenschool was dit de meest voorkomende reden waarom mensen naar de school kwamen: het trekken van de hond afleren.

Eigenlijk begint het afleren van het trekken al van de eerste wandelingen met je pup. veel baasjes beseffen niet dat wat je je pup nu toelaat , hij dit ook zijn verdere leven zal blijven doen. Men is vertedert door het bolletje wol en men vindt het leuk dat hij zo enthousiast is om met het baasje mee te gaan. En zo een hummeltje heeft nog niet zo veel kracht dat het trekken vervelend wordt. Maar deze koddige pluizenbolletjes worden ferme honden van soms 70kg en dan zie je het vertrouwde beeld: baas loopt hijgend achter de hond aan met 2 handen aan de riem en wordt van de éne kant naar de andere kant van de baan gekatapulteerd. Tot groot jolijt van de omstaanders,maar tot grote ergernis van de bazen. En wat volgt er? Juist: er wordt minder en minder gewandeld, want : “het is niet te doen zeg, zo trekken!” En eigenlijk kan de hond er niets aan doen, want hij is het nooit afgeleerd.

Hoe leer je dit gedrag nu het best af? Door NIET aan de riem te trekken en je hond zo bij jou te slepen. Je hond snapt niet wat de bedoeling is, en hij zal zijn gedrag steeds verder blijven doen aangezien jij hem toch corrigeerd. Je hond moet leren jou te volgen. Hij moet jou steeds in de gaten houden. Vergeet niet: jij bent de roedel leider, alle leden van de roedel volgen jou. Waar de leider gaat, daar gaat de roedel. Dus, als jij naar links gaat, moet jouw hond je gewoon volgen, het is niet de bedoeling dat jij je hond naar links moet trekken/slepen. In een roedel heeft de leider geen tijd/zin om iedereen er attent op te maken dat hij nu naar links zal gaan. Wie niet oplet, moet het maar weten, het is zijn zaak niet. Dus van zodra je hond trekt, ga je in een vloeiende beweging (ZEKER NIET STOPPEN!) terug in de tegengestelde richting. Je hond zal raar reageren, waarom gaan we nu naar daar? Van zodra hij mooi naast jou loopt, beloon je hem en geef je een commando: voet, knie, dicht,….om het even wat. Van zodra hij weer trekt, terug in een vloeiende beweging in de tegengestelde richting en zo heel de tijd door.Op den duur zal je hond het door hebben: “ik heb een baas die niet goed weet waarheen hij wilt,ik moet hem in de gaten houden” Neem daar je tijd voor, zeg niet: ” ik ga naar de bakker en leer hem ondertussen niet te trekken op deze manier” Veel kans dat je na een uur nog altijd niet bij de bakker bent geraakt en deze ondertussen allang gesloten is. Ik heb dit vele uren met onze hond zo moeten doen, ik wandelde 20 meter heen en dan 20 meter terug en zo vele keren. De buren vonden dit zo komisch! Ik was een uur weg en was al bij al 20 meter ver geraakt. MAAR: onze hond loopt perfect naast ons, hij trekt NOOIT.Het is een plezier om met hem te gaan wandelen! Dus het loont de moeite om dit zo vlug mogelijk aan te leren. Wat ook een grote hulp is zijn paaltjes die naast elkaar staan en daar zigzag tussen lopen en rond de paaltjes lopen. Succes!

 

 

 

16 september: de oefeningen worden moeilijker.

Vandaag gaat de oudere hond naar huis. We zijn maar met 3 meer over, en alhoewel zij een heel rustige, lieve hond is, is het hier al een stuk kalmer. De warmte speelt ook een rol. In de namiddag hebben ze niet veel zin om iets te doen, ze slapen heel de tijd. Ik kan ze het niet kwalijk nemen, ook ik heb last van de warmte.

‘s Avonds train ik met de pup. Hij moet toch iets doen om zijn kost en inwoon te verdienen. Ik ga verder met de oefening op de mat. Ik begin met naast de mat te staan en vraag het commando. Hij doet het perfect. Nu ga ik tussen de pup en de mat staan en vraag terug het commando: het lukt! Ik beloon hem , en vraag het commando nog eens, hij doet het terug! Goed zo! Ik ga nu  naast hem  staan en vraag het commando, maar hij begrijpt het – nog- niet. Geen probleem, ik ga weer tussen hem en de mat staan, vraag het terug, hij doet het en nu stop ik met de oefening. Altijd stoppen met een goede oefening!

zit en wacht

ik ga tussen de pup en de mat staan

en vraag het commando : in de mand

zie eens hoe mooi!

 

De andere 2 honden willen deze oefening ook eens doen, en ik breng hem naar binnen en doe de deur toe. Terwijl ik oefen met de honden, blijft hij achter het venster zitten kijken. Dit is meteen een goede oefening : blijven zitten als de deur open gaat. Dat is een gemak als hij dit kent. Stel, je hond heeft heel de tijd in de tuin rondgelopen, een modderbadje genomen en hij staat vol verlangen met vuile poten te wachten om weer bij jou te zijn. Van zodra je de deur opendoet loopt hij natuurlijk naar binnen: hé baas, hier ben ik weer! Vele bazen zetten hun knie of duwen hun hond weer weg. Dat is geen probleem als je een klein hondje hebt, maar een Deense Dog duw je zo gemakkelijk niet weg. Is het niet interessanter dat je hond het commando blijf ook doet als de deur opengaat en pas als jij bvb. OK zegt hij binnenkomt? Ik denk het wel. Je kan zelf heel rustig naar buiten gaan, zijn poten eventueel afkuisen/spoelen/borstelen zonder dat hij staat te dringen om naar binnen te gaan.

Ik doe de pup liggen door het venster heen. Ik geef het commando blijf. Ik doe de deur open terwijl ik terug blijf zeg. Ik ga achteruit, hij moet blijven zitten. Ik geef het commando : OK en lok hem met een snoep. Waarom roep ik nu niet: hier? Ik wil dat hij dit als een totaal ander commando ziet. Hij moet wachten totdat ik klaar ben met iets (poten en /of vacht afdrogen…) en van zodra ik OK zeg wil ik dat hij weet dat ik klaar ben en dat hij naar binnen mag.

Ik vraag een lig

geeuwen = stress. Hij weet dat hij iets moet doen, hij blijft zitten, hij is aan het denken.

Hij heeft nagedacht en besloten dat er met deze baas niets aan te vangen is en gaat liggen.

een blijf terwijl de deur open gaat, ik ga achteruit.

Ik zeg ok en lok hem met een snoep.

Ik herhaal de oefening 2 keer , hij doet het perfect en ik stop. Hij mag nog wat spelen met de zoon, maar er zit niet echt veel fut in.

lekker spelen en ontspannen